Końec z Iuzem, Nowa Kampania?

Do tych wszystkich teorii doskonale pasują również wszelkiego rodzaju znaki święte. Kiedy ciemne ludy barbarzyńskie przyjmowały chrześcijaństwo misjonarze zawsze stosowali masę trików. W święta pogańskie ustalano święta kościelne i wspomnienia świętych. Można założyć że podobnie przedstawiała się sprawa z wampirami i nie tylko*. Kiedy ludzie wciąż w nie wierzyli misjonarze i duchowni musieli pokazać że znaki święte chronią przed owymi potworami. Stąd woda święcona paląca wampiry i krzyże odstraszające je. Myślę że wszystkie informacje o wampirach mogły wziąć się z wierzeń ludu pogańskiego bo skąd. Nawet pisarze w swej literaturze wykorzystują wierzenia i podania ludowe. Oczywiście naginając je do własne potrzeby. Wszystkie ich wady i zalety, ich właściwości są do ustalenia przed grą i u każdego będą one inne i według różnych ludzi ciekawe lub nie... Myślę że ciężko ustalić jednoznacznie jakie są wampiry gdyż nie mamy na to żadnych dowodów. Czemu? Bo takowe stworzenia nie istnieją Very Happy

*gdyż potworów w wierzeniach pogańskich była spora ilość (utopce, wąpierze, demony)

Myśle że to co mówią Rafał i Dawid jest prawdziwe i jak najbardziej nie mam nic przeciwko. Wampir może się czyć gorzej na słońcy ale patrząc od punktu literatury fantastycznej można znaleźć wiele przydatnych umiejętności które terz trzebe będzie jakoś ograniczyć, lecz ja osobiście nie mam nic przeciwko temu żeby tych przydatnych dla gracza umiejętności nie ograniczać, mi tam wszystko jedno jeśli wampira sie podpali i nic mu nie ma, mi tam wszystko jedno czy w dowolny momencie może się zamieniać w nietoperza czy jest super szybki czy nawet niewidzialny (Wiedźmin Sapkowskiego:)), jeśli jest po mojej stronie to spoko, a jeśli nie to na bank jest jakiś sposób żeby go zabić.

Zawsze jest jakiś sposób. A poza tym nie zapominajmy że RPG nie skupia się tylko na walce! Przecież nawet jak wampir ma ogromne plusy w walce to nie zmienia faktu iż jest nieumarłym. I może nie odczuje się tego na pierwszy rzut oka lecz na dłuższą metę jest to zauważalne. A mało kto z zwykłych ludzi chce przebywać w takim towarzystwie. Do tego dochodzą przekonania wewnętrzne. Przyzwyczajenia, mus picia krwi. W wielu wypadkach są to już poważne ograniczenia.
Jednak jak już wspomniałem to wszystko jest do ustalenia przed rozgrywką. Myślę że będzie to bardzo ciekawe połączenie w wypadku Rafała, elf wampir. Z jednej strony istota piękna dobra można by rzec że wręcz anielska, a z drugiej tak plugawe stworzenie jaki jest wampir. Jeżeli ta postać zostanie dobrze odegrana i nie zrobi Sovell z niej po prostu maszynki do zabijania powstałej dzięki właściwością wampira (o co Sovellisa nie podejrzewam) to będzie to super postać. Myślę że jeszcze lepiej by było gdyby nikt nie wiedział o Rafała "skrzywieniu".

Co się tyczy natomiast naszej drużyny to będziemy niezwykle dziwną paczką. I myślę że różne nieobliczalne rzeczy dziać się będą...

No właśnie szkoda, że wszyscy już wiedzą, że jestem wampirem. Lepiej by było gdybym to przez pewien czas ukrywał. No ale ciężko jest udawać, że jest wszystko ze mną w porządku. I nie mam zamiaru zrobić maszynki do zabijania, o nie. Właśnie po to wybrałem ciekawą postać, ze "schorzeniem" i przekleństwem aby była barwna i trudna do odgrywania. KONIEC Z BEZSENSOWNĄ JATKĄ! KONIEC Z WOJOWNIKAMI!

Popieram to co mówi Dawid ale nie jestem pewien co do tego picia krwi. Np. U Sapkowskiego pisało(jeśli chodzi o literature fantasy), że wampiry nie muszą pić krwi żeby przetrwać, krew w ich przypadku to jak alkochol dla ludzi, jak spróbują to się po krótkim czasie mogą uzależnić i robią to bo sprawia im to przyjemność. Nie wiem jak to będzie w kapanii, jak to Jędrek ustali ale myśle że rafał nie musi być cholernie krwiorzerczym wampirem.

Dołączył: 19 Mar 2007

W kampanii jest tak że Sovell jako wampir, musi raz na jakieś trzy dni wypić pewną dawkę krwi, gdyż jej brak będzie osłabiał go.
Wojownicy wcale nie są tacy płytcy na jakich mogą sie wydawać, jest tyle rodzajów wojowników że sie w głowie nie mieści. Każdy jest inny i może mieć ciekawą historię.

Nikt temu nie przeczy Garet. Tylko to jaki będzie woj zależy od osoby która go odgrywa. TO od niej zależy co z niego zrobi... Czy nada mu ciekawy charakter i sposób bycia czy będzie to tylko coś do zabijania potworów. Dziwne jest stwierdzenie że jestem wojownikiem... Wojownikiem może być w sumie każdy kto para się wojaczką. Może nim być szczupły szermierz, stara baba z wioski, kowal lub żołnierz. Nie patrzmy na to z punktu D&D bo tam te klasy bardzo ograniczają gracza i robią z niego przepraszam za wyrażenie gówno które albo walczy albo rzuca czary. Musimy wziąć pod uwagę że każda postać oprócz tego że czasami musi uciec się do takiego rozwiązania jakim jest walka (jedni to robią częściej inny rzadziej) posiada tez i inne cechy. Ma swoje przekonania umiejętności, pomysły i rozum który trzeba czasami wykorzystać (mimo iż nie jest to łatwe). Myślę że gdy każdy będzie korzystał z choćby tych 3 talentów które sobie wybrał będzie mógł zrobić z postaci coś więcej niż głupiego rzeźnika.

Dobre...

Dołączył: 19 Mar 2007

Robiąc nowy "system", a może jego brak ominęliśmy ograniczenia narzucone przez D&D.

A czy ograniczenia te były konieczne. Nie wnoszą nic ciekawego, spowalniają grę, robią z tego po części planszową grę (gdyby brać pod uwagę wszystkie zasady D&D). Nie wiem czy są lepsze, w każdym razie nie dla mnie. Nie mam ochoty wracać do tej mechaniki. Styl który teraz mamy jest naprawdę ciekawy. Poprzez opisy które stosujemy i starając się wczuć w postacie tworzymy fajny klimat. Który jest niszczony gdy wprowadzane są ograniczenia.

Garet musisz w końcu porzucić te przyzwyczajenie. Począwszy od podręczników, z których tak chętnie jeszcze korzystacie, skończywszy na zasadzie "wzajemnego uzupełniania się drużyny". Chodzi dokładnie o to, że nie ważne jest kto kim jest, jaką ma postać. W D&D było to ważne, ponieważ każdy się uzupełniał. Ale w "naszym systemie", który już w żaden sposób nie jest oparty o "de-de-ka", a my ciągle trzymamy się tych cholernych kanonów jakie nam D20 narzucił! Skończmy z tym, nie praktycznie żadnej magii, opierajmy się na innych działach(filmach, książkach" co tylko chcecie. Ja osobiście nie mam w ogóle klasy, niby jestem alchemikiem czy coś innego, ale nie mam nic dokładnie określonego.

To jest fajne Sovell... Jak każdy będzie grał tym kto mu się podoba i kim lubi grać to sami sobie wyrobimy styl gry. I będziemy działać jak najlepiej jak na nasze upodobania. Jak najbardziej potrzebny jest system uzupełniania się wg. D&D gdy np. zwiedzamy lochy lub gramy w tzw. "lochowe" kampanie (wyrżnij tu, zabij tam). Ale po co komu kapłan gdy działa się dla wywiadu? Będzie nas leczył, ale nie rozwinie w pełni swych możliwości i nie spełni sie jako kapłan... Co tyczy się opierania na filmach to jest to super bo są o wiele bardziej dynamiczne. Jedno co to nie można na nich opierać zasad , a przynajmniej trzeba je dogadać jeżeli chodzi o takie sprawy jak np. wampiryzm. Opieranie sie o literaturę fantastyczną jest super bo jakby na to nie patrzeć to ona przesiąka naszą grę bo chyba każdy książki fantastyczne czytał.

.......

Tak po za tym, nie można mówić, że D&D jest naszym wypełniaczem zasad. Od niego zaczęliśmy grać, ale to już przeszłość! Nic z D&D nie pozostało i tak musimy trzymać.

Pozostał rzut o inicjatywę Smile

Rzuty takie pojawiają się w innych rach, tylko w D&D się to nazywa inicjatywą w walce i tyle. Może to być np kolejka, kolejność walki itd.